Miljardairs: fenomeen onder kritiek

Miljardairs zijn in de pers en bij heel wat linkse partijen vaak schietschijven van kritiek. Ze betalen volgens de goegemeente veel te weinig belastingen en doen natuurlijk ook te weinig met hun geld voor de gemeenschap. Elk jaar opnieuw is er wel een momentje waarop iemand een miljonairs taks voorstelt die uiteraard de miljardairs zwaarder dan eender welke bevolkingsgroep zou treffen. Nochtans is het geen zwart-wit verhaal. Josef Stadler, één van de topmannen bij de Zwitserse bank UBS, roept op tot meer respect voor de superrijken.

Opmerkelijke individuen

Miljardair wordt je natuurlijk niet zomaar. Vaker wel dan niet zijn het ondernemers met opvallende skillsets. Zo blijkt uit een rapport van UBS dat beursgenoteerde bedrijven onder een leidende hand van een miljardair beter presteren. Een rijke manager blijkt dus een goede gok te zijn om op de aandelenbeurs mee te spelen. Zo blijkt dat beursgenoteerde bedrijven onder leiding van één van deze superrijken de laatste 15 jaren op jaarbasis bijna 20% vooruit gaan. Als je weet dat de gemiddelde vooruitgang voor vergelijkbare bedrijven zo’n 9,1% is is dat toch een opvallend verschil. De beste leerlingen van de klas zijn de technologiebedrijven zoals Facebook. Daarnaast zijn het ook vooral de Amerikaanse miljardairs die op zakelijk gebied goed presteren.

Heel wat vooroordelen

Het staat buiten kijf dat er maatschappelijk gezien heel wat vooroordelen tegenover de superrijken bestaan. Zo zouden ze geen voeling hebben met het grootste deel van de maatschappij en daar ook weinig aan toe bijdragen. Er heerst een sfeer dat deze superrijken armen uitbuiten. Hoe zouden ze anders ook rijk geworden zijn? Het is een discours dat steeds eenzijdiger wordt en ook steeds luider wordt.

Een typisch voorbeeld van de vooroordelen tegenover de superrijken is dat ze belastingen ontwijken. Het klopt zeker dat heel wat miljardairs accounts in het buitenland hebben. Het is dan ook niet toevallig dat heel wat banken, zoals bijvoorbeeld UBS, al boetes moesten betalen om rijke klanten te helpen hun belastingen te ontduiken. Dat gezegd zijnde zijn er ook heel wat superrijken die wel belastingen betalen of op zijn minst via allerhande goede doelen hun rijkdom verdelen.

De kern van het onderzoek

Het rapport van UBS bekeek bedrijven waarvan meer dan 20% van de aandelen of meer dan 30% van de stemrechten in handen van miljardairs liggen. Dat geeft ergens wel een vertekend beeld gezien er heel wat bedrijven zijn waar miljardairs de touwtjes in handen hebben zonder aan deze voorwaarden te voldoen. Een goed voorbeeld daarvan is Amazon dat officieel slechts voor 12% in handen van Jeff Bezos is.

De andere kant van de medaille

Miljardairs geven veel meer uit aan liefdadigheid dan eender welke andere bevolkingsgroep. Daarnaast zijn het ook ondernemers die heel wat werkgelegenheid creëren in de landen waar ze aanwezig zijn. Het spreekt voor zich dat ook in de groep van de superrijken er rotte appels zijn. Het is echter niet correct om omwille van deze rotte appels de volledige groep over één kam te scheren.